Μαθητευόμενοι μάγοι

Το βλέποντας και κάνοντας ίσως είναι καλή τακτική αν είσαι ο Harry Potter και έχεις να αντιμετωπίσεις τον Voldemort. Ξέρεις ότι η συγγραφέας δεν πρόκειται να σε σκοτώσει αλλά και όταν σε σκότωσε, βρήκε τρόπο να σε αναστήσει …

Για τους μαθητευόμενους μάγους που μας κυβερνούν, η έλλειψη σχεδίου και με τον συγγραφέα  να μην είναι με το μέρος τους μπορεί να οδηγήσει σε τραγωδία.

Θυμίζω στα τελευταία εκατό χρόνια, δύο φορές που πηγαίναμε με σχέδιο “τρία ου” (κουτουρού), καταλήξαμε την μια να προελαύνει ο ελληνικός στρατός στην έρημο της Μικράς Ασίας  και την άλλη, τα ελληνικά υποβρύχια να “κόβουν βόλτες” στο Αιγαίο αντί να πάνε στην Κύπρο. Τα “ψιλά” (S-300, Ίμια κλπ) δεν τα αναφέρω καν.

Φτάσαμε λοιπόν, μετά από 6 σχεδόν μήνες διαπραγματεύσεων ,την περασμένη Κυριακή μπροστά στο δίλλημα: ευρώ η δραχμή. Το περιβόητο Grexit, από πανίσχυρο  όπλο στη φαρέτρα μας (όπως έλεγαν κάποιοι στο υπουργείο οικονομικών) κατέληξε σαν χειροβομβίδα στα χέρια μας και με την περόνη πεταμένη στο πάτωμα.

Ας ξεκινήσουμε από τα απλά. Όποιος (αφελώς ή σκοπίμως) πίστευε ή έλεγε ότι ευρώ χωρίς μνημόνιο υπάρχει, προφανώς έκανε λάθος ή ακόμη χειρότερα, έλεγε ψέματα. Όλες οι συνθήκες που διέπουν την δημιουργία και κατ’ επέκταση,  την λειτουργία του κοινού νομίσματος αναφέρουν ξεκάθαρους κανόνες. Όλοι όσοι θέλουν το κοινό νόμισμα, προφανώς έχουν διαβάσει έστω την συνθήκη του Μάαστριχτ και τις προϋποθέσεις υιοθέτησης του. Και ένα μικρό παιδί θα καταλάβαινε ότι η Ελλάδα δεν τις πληρoί εδώ και πολλά χρόνια. Το ότι οι συνθήκες εφαρμόζονται κατά το δοκούν, είναι η απόδειξη ότι ο συγγραφέας δεν είναι με το μέρος μας. Αυτό όμως δεν αναιρεί την απλή εξίσωση: 

Ευρώ = μνημόνιο.

Δεν έχει νόημα μια ανάλυση για το αν το ευρώ ήταν χρήσιμο για την χώρα ή όχι. Το να βλέπεις όμως ανθρώπους που έγιναν πλούσιοι τρώγοντας (χωρίς εισαγωγικά) κοινοτικές επιδοτήσεις και πακέτα να είναι στη πρώτη γραμμή του πόλεμου εναντίον του, είναι τουλάχιστον  εκνευριστικό. Όπως εκνευριστικό είναι ακούς αυτούς που κραύγαζαν για τους ξένους τοκογλύφους και εκβιαστές, για το εθνικό νόμισμα και την εθνική υπερηφάνεια, να σου λένε τώρα ότι το ευρώ είναι μονόδρομος. Το ότι η κυβέρνηση θα έκανε επική τούμπα, ήταν φανερό από την πρώτη της μέρα. Η μεγαλύτερη αλλαγή που έκανε ήταν να μετονομάσει την τρόικα σε θεσμούς, το μνημόνιο σε πρόγραμμα και ένα σωρό άλλες λέξεις. Όχι Γιανης, Γιανάκης (το ορθογραφικό λάθος έγινε σκόπιμα). Οι ευθύνες για τη διόγκωση του ύψους των μέτρων και για την καταστροφή της ήδη παραπαίουσας ελληνικής οικονομίας από τους ελέγχους κεφαλαίων, θα αποδοθούν από τον ιστορικό του μέλλοντος.

Παρόλο που η κυβέρνηση είχε μάλλον καλές προθέσεις (τουλάχιστον ένα μέρος της), έδωσε μια μάχη χαμένη εξαρχής. Η μάχη αυτή έπρεπε να είχε δοθεί το 2009-2010. Τότε βέβαια λεφτά υπήρχαν. Υπήρχαν όμως και ευκαιρίες να κλείσει το θέμα πολύ νωρίτερα από την Κυριακή και φυσικά με πολύ καλύτερους όρους. Η κυβέρνηση, παρόλα αυτά, τους τελευταίους μήνες διαπραγματευόταν με  προετοιμασία χειρότερη και από ομάδας φοιτητών σε προσομοίωση του Ο.Η.Ε. και με επικεφαλής έναν άνθρωπο που σίγουρα η ιστορία και ίσως οι δικαστικές αρχές πρέπει να κρίνουν το ρόλο του. Στο παιχνίδι με το φορτηγό και το πατίνι, οι ρόλοι άλλαξαν και πολύ γρήγορα εμείς ήμασταν στη θέση του οδηγού του φορτηγού. Το “χάνω εγώ με δραχμή αλλά χάνετε και εσείς” δεν τρομάζει (καλώς ή κακώς) κανέναν, πλέον, στην Ευρώπη. Οπότε, το να στρίψουμε το τιμόνι, όπως προβάλλεται από όλο το συνταγματικό τόξο στο κοινοβούλιο, παρουσιάστηκε ως η μόνη λύση.

Η ερώτηση που έρχεται στα χείλη όλων είναι η εξής: και τώρα τι; Σωστή απάντηση δεν υπάρχει, μόνο εκτιμήσεις. Η δική μου εκτίμηση είναι ότι ένα μνημόνιο (ή πρόγραμμα, όπως θέλετε πείτε το) γεμάτο φόρους, με τόσο υφεσιακά μέτρα και καθόλου διαθρωτικές αλλαγές στο κράτος είναι μαθηματικώς βέβαιο πως σε μερικούς μήνες θα μας φέρει στη θέση που είμαστε τώρα, όμως με ακόμη μεγαλύτερη ανεργία, μεγαλύτερη και βαθύτερη ύφεση και προφανέστατα, μεγαλύτερο χρέος (και ονομαστικά και σαν ποσοστό του Α.Ε.Π). Και όμως, υποστηρίζω ότι αυτή την στιγμή με τις δεδομένες συνθήκες, οικονομικές και γεωπολιτικές, είναι μονόδρομος.

Είναι μονόδρομος γιατί δεν υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο από την ελληνική κυβέρνηση. Η επιλογή της δραχμής στα κουτουρού, θα ήταν μία ακόμη εθνική τραγωδία. Επιβάλλεται όμως να υπάρξει σχέδιο Β εδώ και τώρα, ώστε την επόμενη φορά που θα μας βάλουν το μαχαίρι στον λαιμό για το μνημόνιο 4, να μην αλλάξουμε την κατεύθυνση του φορτηγού. Έστω και αν δεν χρειαστεί ποτέ να το εφαρμόσουμε. Τέτοιο σχέδιο φυσικά δεν μπορεί να καταστρωθεί ούτε από τον στενό πυρήνα της κυβέρνησης, που εμφανώς πλέον δεν το πιστεύει ακόμη και σαν μία πιθανή λύση, ούτε φυσικά από τον πρώην υπουργό οικονομικών, παρόλες τις δηλώσεις του περί ομάδας που επεξεργαζόταν σχέδιο για εθνικό νόμισμα. Αν αναρωτιέστε ποιος πραγματικά μπορεί να το διαχειριστεί, η απάντηση χρειάζεται προσόντα μάγου. Αυτό που σίγουρα δεν χρειάζεται μαγικές ικανότητες για να το αντιληφθεί κανείς είναι ότι δεν υπάρχει επιχείρηση, από π.χ τεράστιους πετρελαϊκούς κολοσσούς μέχρι καταστήματα ψιλικών που να πηγαίνει σε μία συμφωνία χωρίς να έχει επιλογές σε περίπτωση αδιεξόδου. Το δικό μας σχέδιο ήταν ψευτοτσαμπουκάς μέχρι να υποχωρήσουν οι άλλοι. Και εκ του αποτελέσματος καταλαβαίνουμε ότι δεν υποχώρησαν.

Άρα, οι μαθητευόμενοι μάγοι καλό είναι να αποφοιτήσουν πρώτα από την σχολή για μάγια και ξόρκια γιατί αποδείχθηκε ότι οι άλλοι μάγοι, οι κακοί, είχαν δυστυχώς περισσότερα levels στην πλάτη τους. Όταν ο καλός μάγος σπούδαζε στο πανεπιστήμιο, ο κακός μάγος ένωνε τις δύο Γερμανίες. Οι αγγλοσάξονες αποικιοκράτες έχουν καταλάβει τον μισό τουλάχιστον πλανήτη εδώ και τουλάχιστον 500 χρόνια. Ξέρουν καλά το παιχνίδι. Και ενδιαφέρονται μόνο για ένα πράγμα:

                                                ΤΟ ΟΙΚΟΠΕΔΟ

Thrasiboulos