καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ.
Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς. “
Αποκάλυψης Ιωάννου, κεφ. 13, στ.16-18
Όλοι λίγο ή πολύ έχουμε διαβάσει το παραπάνω απόσπασμα της Αποκαλύψεως του Ιωάννου. Ακόμη και όσοι δεν το έχουν δει σαν πρωτότυπο κείμενο, σίγουρα έχουν πετύχει στην τηλεόραση κάποιον μοναχό ή ερευνητή – θεολόγο να προσπαθεί να εξηγήσει τι πραγματικά είναι το σφράγισμα του αντίχριστου. Μερικές από τις συζητήσεις αυτές, έχουν ένα επίπεδο και αφήνουν τον τηλεθεατή να βγάλει κάποιο συμπέρασμα. Οι περισσότερες, καταλήγουν να προμηθεύουν τις σατιρικές εκπομπές με άφθονο υλικό. Με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο, ο αναγνώστης μπορεί εύκολα να καταλάβει ότι το θέμα απασχολεί σειρά ιστοσελίδων ή blogs, άλλοτε με επιχειρήματα και σοβαρές προσεγγίσεις και άλλοτε με απόψεις που δεν απέχουν και πολύ από τον κόσμο του Harry Potter.
Σκοπός του παρόντος κειμένου δεν είναι προφανώς η ανάλυση των κειμένων της Καινής Διαθήκης αλλά μια διαφορετική προσέγγιση του θέματος των RFID [1] και της πιθανής εμφύτευσης τους στον άνθρωπο.
Τον τελευταίο χρόνο, σχεδόν καθημερινά, βλέπουμε στην τηλεόραση μηνύματα silver alert , δηλαδή μια κάρτα που μας ενημερώνει για την εξαφάνιση ενός ηλικιωμένου ατόμου και μας καλεί να βοηθήσουμε στον εντοπισμό του. Το αντίστοιχο πρόγραμμα amber alert του χαμόγελου του παιδιού, είναι γνωστό εδώ και 5 χρόνια περίπου.
Ας υποθέσουμε ότι έχετε ένα συγγενικό πρόσωπο που πάσχει από κάποια μορφή άνοιας. Έρχεται λοιπόν μια εταιρία και σας λέει ότι με ελάχιστο κόστος, μπορείτε να βάλετε ένα εμφύτευμα ανώδυνα στον συγγενή σας με το οποίο θα μπορείτε ανά πάσα στιγμή να τον βρείτε, σε περίπτωση που εξαφανιστεί. Η διαφήμιση της εταιρίας θα μπορούσε κάλλιστα να έχει τον τίτλο: θα δώσουμε τέλος στην αγωνία σας. Σίγουρα πάρα πολλοί άνθρωποι θα ήταν χαρούμενοι με μια τέτοια εξέλιξη, ειδικά αν το κόστος ήταν χαμηλό. Φυσικά ή χρήση του εμφυτεύματος θα μπορούσε εύκολα να επεκταθεί και στα μικρά παιδιά. Όπως καταλαβαίνετε, η διαφήμιση θα τελείωνε με την διαπίστωση ότι με μια γενικότερη χρήση του συστήματος, τα προγράμματα silver alert και amber alert δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης. Επιπλέον, ποιος θα έλεγε όχι στο να υπάρχει τρόπος να μην εξαφανίζονται παιδιά και παππούδες;
Ίσως η ασφάλεια των ευπαθών ομάδων να είναι ο “δούρειος ίππος” για την χρήση των εμφυτευμάτων εντοπισμού σε ευρεία κλίμακα. Βέβαια, αυτό θα είναι μόνο η αρχή. Υπάρχουν, για παράδειγμα, στην Ελλάδα αρκετοί που υποστηρίζουν ότι πρέπει να επαναφέρουμε την θανατική ποινή για συγκεκριμένα είδη εγκλημάτων. Το πρόσφατο περιστατικό στην Πάρο με τον αποτρόπαιο βιασμό της νεαρής μαθήτριας, ήταν η αφορμή να “ανοίξει” μια τέτοια συζήτηση. Οι παιδεραστές, οι έμποροι ναρκωτικών και άλλες μορφές εγκληματιών, θα ήταν στην κορυφή αυτής της λίστας. Αντί να στήνουμε εκτελεστικά αποσπάσματα, δεν θα ήταν πιο εύκολο να εμφυτεύαμε συσκευές σε όλους όσους έχουν καταδικαστεί ή απλά κατηγορηθεί για τέτοιες πράξεις; Μια συσκευή εντοπισμού σε κάθε σχολείο για παράδειγμα ή γύρω από αυτό, θα ήταν μια δικλείδα ασφαλείας για τους μικρούς μαθητές. Ποιος θα έλεγε όχι στην ασφάλεια των μαθητών;
Όπως καταλαβαίνετε, οι χρήσεις των εμφυτευμάτων είναι απεριόριστες. Για τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τα περιστατικά απαγωγών τους, το εμφύτευμα είναι μια καλή λύση [2] .Επίσης, αντί να έχουμε στο σπίτι μας πανάκριβα συστήματα συναγερμού και on line σύνδεση καμερών με εταιρίες security αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, μπορούμε με ένα scanner να έχουμε καλύτερη κάλυψη, αρκεί να εμφυτευτούν όσο το δυνατόν περισσότεροι. Γιατί, από το βίντεο η αναγνώριση των δραστών είναι αβέβαιη, ενώ από το scanner σίγουρη. Σε τελική ανάλυση, αντί να φωτογραφίζουμε και να παίρνουμε αποτυπώματα από τους συλληφθέντες, γιατί να μην τους εμφυτεύουμε την συσκευή εντοπισμού; Στο δε πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, ούτε ο φιλόξενος Δίας ούτε τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής θα μπορούσαν να συγκριθούν σε αποτελεσματικότητα με τις συσκευές εντοπισμού.
Με κατάλληλες μετατροπές, το εμφύτευμα θα μπορούσε άνετα να γίνει κάρτα αποδείξεων, πιστωτική κάρτα, κλειδί, διαβατήριο ή ταυτότητα, δίπλωμα οδήγησης και γενικώς όλα όσα έχετε στο πορτοφόλι σας ή στην τσάντα σας. Το βασικότερο: δεν μπορούν να σας το κλέψουν. Με συνδυασμό συσκευών, μπορεί επίσης να βοηθήσει στην τηλεϊατρική.
Κλείνοντας το κομμάτι αυτό, δίνουμε ένα τελευταίο παράδειγμα, κυρίως για τους δύσπιστους: Φανταστείτε τον εαυτό σας το 1990. Τι θα λέγατε, αν σας έδειχναν ένα smart phone; Μια συσκευή 100-150 γραμμαρίων που είναι ραδιόφωνο, κασετόφωνο, μαγνητόφωνο, φωτογραφική μηχανή, βιντεοκάμερα, τηλέφωνο και ηλεκτρονικός υπολογιστής μαζί και που κοστίζει ένα προσιτό ποσό για τον καθένα μας. Άρα το 2030, όλα αυτά που σήμερα σας φαίνονται επιστημονική φαντασία, μπορεί να είναι μέρος της καθημερινότητας σας.
Το πως ακριβώς δουλεύει το σύστημα και οι τεχνικές δυσκολίες που υπάρχουν, ξεφεύγουν από τον στόχο του κειμένου. Μερικά καίρια ερωτήματα είναι τα ακόλουθα: σε ποιο σημείο του σώματος θα εμφυτεύεται το chip, με ποιόν τρόπο θα παίρνει ενέργεια, αν θα είναι επικίνδυνο για την υγεία μας και τέλος πολύ σημαντικό είναι το πόσο εύκολο θα είναι να βγει η συσκευή από το ανθρώπινο σώμα. Σαν πρώτη εικόνα του τρόπου λειτουργίας του, σκεφτείτε τα συστήματα αναγνώρισης μέσω αμφιβληστροειδών που ίσως έχετε δει σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας.Απλά, με τα εμφυτευμένα RFID, το εγχείρημα είναι πιο εύκολο. Το κόστος ενός εμφυτεύματος λογικά δεν θα είναι υψηλό, για όποιον ενδιαφέρεται, για πολλούς λόγους. Ο κυριότερος είναι η σίγουρη κρατική χρηματοδότηση. Ήδη, υπάρχουν τέτοια προγράμματα που
τρέχουν [3]. Μόλις πρόσφατα,διαβάσαμε ότι δύο σχολεία της πολιτείας του Texas, σκέφτονται να χρησιμοποιήσουν RFID πάνω σε πλαστικό βραχιόλι (όχι εμφύτευμα σε πρώτη φάση) για τους μαθητές τους. Ο λόγος, απλός: περιορισμός της κοπάνας και ασφάλεια των μαθητών. Ειδικά σε μια χώρα που οι πυροβολισμοί στα σχολεία και οι ομηρίες είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο, δύσκολα θα υπάρξουν σοβαρές αντιδράσεις.
Συνοψίζοντας, συντομότερα από ότι πιστεύει, ο μέσος Έλληνας θα βρεθεί αντιμέτωπος με το δίλλημα της χρήσης ή όχι του εμφυτεύματος εντοπισμού. Το κομβικό σημείο είναι η υποχρεωτική ή όχι χρήση του εμφυτεύματος στον ανθρώπινο πληθυσμό. Ήδη από τώρα, υπάρχουν δύο ρεύματα, όπως πάντα. Οι υποστηρικτές και οι πολέμιοι. Επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές: άπειρα.
Πολλοί πιστεύουν ότι τα εμφυτεύματα εντοπισμού θα είναι το μέσο για την παγκόσμια διακυβέρνηση και την πλήρη υποταγή της ανθρώπινης συνείδησης. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι θα είναι το χάραγμα του θηρίου και ότι όλα θα γίνουν σύμφωνα με τις προφητείες.Δεν χρειάζονται μαντικές ικανότητες για να καταλάβει κανείς ότι όταν έρθει η ώρα της απόφασης, η εγκληματικότητα στην χώρα μας θα είναι άνευ προηγουμένου. Επομένως, οι πολέμιοι του εμφυτεύματος, θεωρούν ότι από εργαλείο για την ασφάλεια μας, θα γίνει εργαλείο ελέγχου μας, στοχεύοντας να μας πείσουν ενεργοποιώντας το βασικό ένστικτό επιβίωσης.
Για να υποστηρίξει κανείς το σύστημα έχει επίσης πολλά επιχειρήματα, με τα περισσότερα να έχουν ήδη αναφερθεί. Το κύριο είναι το (πλασματικό ή μη) αίσθημα ασφάλειας που προσφέρουν τα εμφυτεύματα εντοπισμού, επιχείρημα που βρίσκει γόνιμο έδαφος και σε πολλούς ‘Έλληνες, κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας. Για τους υποστηρικτές, η θεωρητική απώλεια της ιδιωτικής τους ζωής, είναι ένα τίμημα που ευχαρίστως θα πλήρωναν προκειμένου να εξασφαλίσουν τα κεκτημένα και να απαλλαγούν από τους φόβους τους.
Το αν το εμφυτεύματα RFID είναι “ ένα τσιπάκι τόσο δα, που θα σ’οδηγήσει στην σκλαβιά”[4] ή αν θα είναι το όχημα για μια καλύτερη και ασφαλέστερη ζωή, θα το κρίνετε εσείς.
ΥΓ: υπάρχουν πολλές αναρτήσεις στο διαδίκτυο που αναφέρουν το πρόγραμμα: Obama care RFID. Το γεγονός δεν είναι επιβεβαιωμένο, μέχρι στιγμής, οπότε εσκεμμένα δεν γίνεται αναφορά στο κείμενο. Μια απλή αναζήτηση μπορεί να σας δώσει πληροφορίες και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα.
[1] http://el.wikipedia.org/wiki/RFID
[2] Στο Μεξικό, μια χώρα που μαστίζεται από φαινόμενα απαγωγών, φημολογείται ότι
περίπου δέκα χιλιάδες άτομα έχουν προμηθευτεί εμφυτεύματα εντοπισμού.
[3] Σήμερα κοστίζει περίπου 2000$ το τσιπάκι και 1500$ ετησίως η συνδρομή, αλλά
απευθύνεται σε ελάχιστους και με μηδενικό ενδιαφέρον για τις κρατικές υπηρεσίες.
[4] Στίχος από το τραγούδι: “Τσιπάκι”, Ελεύθεροι (Παπαροκάδες)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου