Γύρω από το χωριό που μας ενδιαφέρει υπήρχαν και άλλες δυνατές πόλεις. Όλες, λίγο ή πολύ, καλοέβλεπαν το χωριουδάκι λόγω της θέσης του (ξέχασα να σας πω ότι είχε πολύ ωραία θέα στην θάλασσα και βρισκόταν πολύ κοντά σε σημαντικές πόλεις της περιοχής). Δεν ασχολήθηκαν ποτέ όμως ιδιαίτερα (τουλάχιστον φανερά) μαζί του.
Το χωριουδάκι μας λοιπόν, έχει ένα πηγάδι στην κεντρική του πλατεία. Το πηγάδι αυτό μια έβγαζε και μια δεν έβγαζε νερό. Σε τελική ανάλυση, ούτε τους κατοίκους του χωριού δεν μπορούσε καλά καλά να δροσίσει. Οι μεγάλες πόλεις είχαν άλλες πηγές (δικές τους ή μη) για να παίρνουν το νερό που χρειάζονταν. Κάποιοι γραφικοί μάγοι έλεγαν εδώ και χρόνια ότι το πηγάδι του χωριού έχει πάρα πολύ νερο,απλά οι χωριανοί δεν ξέρουν πως να το βγάλουν. Ο καιρός πέρασε, οι πηγές των μεγάλων πόλεων άρχισαν να εξαντλούνται και η ανάγκη για νέα πηγή μεγάλωνε. Τότε, οι δήμαρχοι των μεγάλων πόλεων αποφάσισαν να ερευνήσουν μήπως οι μάγοι είχαν έστω και λίγο δίκαιο. Η έρευνα τους κατέληξε σε εκπληκτικά αποτελέσματα. Όχι μόνο υπήρχε νερό στο πηγάδι αλλά ήταν και τόσο πολύ που θα μπορούσε να δροσίσει πολλές πόλεις για πολλά χρόνια. Με την αναπάντεχη αυτή εξέλιξη, οι κάτοικοι του χωριού ξαφνιάστηκαν και προσπάθησαν να δουν τι θα κάνουν με το δώρο που τους έδωσε η φύση.
Όπως είναι φυσικό, όλες οι μεγάλες πόλεις ενδιαφέρθηκαν να πάρουν το νερό, ο καθένας με τον τρόπο του. Η πόλη που είχε επιτεθεί στο χωριουδάκι μερικά χρόνια πριν (ας την πούμε για ευκολία κακή πόλη), απειλούσε ότι θα καταστρέψει το χωριό αν δεν πάρει και αυτή μερίδιο. Τα τελευταία χρόνια είχαν εκλέξει έναν ικανό δήμαρχο και πίστευαν ότι ήταν πανίσχυροι, όπως λίγους αιώνες πριν που είχαν όλη την περιοχή στην κατοχή τους. Από την άλλη μεριά υπήρχε μια άλλη πόλη (ας την πούμε καλή πόλη) που οι κάτοικοι της ήταν συγγενείς με τους κατοίκους του χωριού. Η καλή πόλη δεν είχε ποτέ ικανούς δημάρχους και στην όλη ιστορία ήταν θεατής, παρόλο που είχε τεράστια συμφέροντα στην περιοχή. Το παιχνίδι όμως ήταν ανάμεσα σε δύο άλλες πόλεις, την κόκκινη και την τρίχρωμη. Η κόκκινη πόλη πέρασε για αρκετά χρόνια περιπέτειες. Όταν άρχισε να συνέρχεται, έστειλε ανθρώπους της να μείνουν στο χωριό και να φτιάξουν νέες επιχειρήσεις εκεί, πριν γίνει (ξαναλέω, τουλάχιστον φανερά) η ανακάλυψη του νερού στο πηγάδι. Το εγχείρημα αυτό άνθισε με τον χρόνο και στο τέλος οι κακές γλώσσες έλεγαν ότι ουσιαστικά το χωριό ήταν πλέον κόκκινο. Και η τρίχρωμη χώρα όμως δεν κάθισε με σταυρωμένα τα χέρια. Έδωσε μια υποτιθέμενη συμμαχία και ένα νέο νόμισμα στο χωριό. Έτσι, άρχισε σιγά σιγά να ελέγχει τους μηχανισμούς. Ήταν φανερό, ότι το χωριό θα γινόταν πεδίο σύγκρουσης ανάμεσα στην κόκκινη και την τρίχρωμη πόλη. Και άλλες πολλές χώρες πήραν μέρος στην σύγκρουση αλλά η κυρία που μου είπε την ιστορία δεν ήθελε να επεκταθεί.
Κάποια στιγμή τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο. Η τρίχρωμη πόλη και οι σύμμαχοι της έκαναν τους υπολογισμούς τους. Το χωριό είχε συνολικό πλούτο περίπου 20 χρηματικές μονάδες τον χρόνο, ενώ χρωστούσε σε διάφορες πόλεις γύρω στις 17 χρηματικές μονάδες. Η δήμαρχος της τρίχρωμης πόλης, που είχε τον έλεγχο των χρημάτων της περιοχής, έκανε ένα πείραμα. Άρχισε να τρομάζει τους κατοίκους του χωριού, ότι τάχα μου τάχα μου δεν θα έχουν να φάνε, δεν θα έχουν φάρμακα και καύσιμα γιατί οι σοφοί της πόλης της αποφάσισαν ότι ξαφνικά το χρέος του χωριού έγινε πολύ μεγάλο και δεν ήταν πλέον “βιώσιμο” . Τους έπεισε λοιπόν ότι θα πέσουν πάνω τους όλες οι πληγές του Φαραώ, αυξημένες εκθετικά, σε μια σαφή προσπάθεια να τους τρομοκρατήσει και ουσιαστικά να τους δανείζει μόνο αυτή λεφτά, με τους δικούς της απεχθείς όρους. Το πείραμα δεν ήταν καινούριο. Είχε πιάσει με επιτυχία 2-3 χρόνια πριν στην καλή χώρα που αναφέραμε παραπάνω.
Έτσι, μια χώρα με ελάχιστο σε απόλυτους αριθμούς εισόδημα και χρέος, έγινε τεχνητά η απειλή για γενική κατάρρευση της περιοχής, όταν οι άλλες πόλεις έχουν εισόδημα και χρέος χιλιάδες χρηματικές μονάδες. Και όμως, αυτό το αστείο επιχείρημά έπιασε και συνεχίζει να πιάνει. Ξέχασα όμως να σας πω πόσο κοστολογήθηκε το νερό που βρέθηκε στο πηγάδι. Τελικά οι μάγοι είχαν δίκαιο και το νερό άξιζε από 500 έως 1500 χρηματικές μονάδες, δηλαδή πολλές φορές πάνω το εισόδημα και το χρέος του χωριού. Είναι τόση μεγάλη η αξία του, που εφημερίδες της κακής πόλης δήλωναν ευθέως ότι αξίζει να γίνει ξανά πόλεμος για τόσα πολλά χρήματα.
Τότε, η δήμαρχος της τρίχρωμης πόλης αποφάσισε να πάρει ένα ποσό από το κομπόδεμα των κατοίκων του χωριού και όσων γενικά είχαν χρήματα σε αυτό. Η κυρία που μου είπε την ιστορία είχε διάφορες απόψεις για τον λόγο που πάρθηκε μια τέτοια απόφαση.
Ο πρώτος λόγος που μου είπε ήταν ότι ήθελαν να ελέγχουν πλήρως της τράπεζες του χωριού, που με ένα τέτοιο μέτρο λογικό ήταν να χρεοκοπήσουν. Ελέγχοντας το τραπεζικό σύστημα και μην έχοντας δυνατότητα το χωριό να κόψει δικό του χρήμα, ουσιαστικά ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο του χωριού θα ήταν διακοσμητικοί (όπως ακριβώς έγινε στην καλή πόλη) και τα “κουμάντα” θα γινόταν από το δημαρχείο της τρίχρωμης πόλης.
Ο δεύτερος λόγος που μου είπε ήταν ότι ήθελαν να δώσουν ένα μάθημα στους κόκκινους. Όπως σας είπα και παραπάνω, οι κόκκινες επιχειρήσεις πήγαιναν πολύ καλά και κόκκινα χρήματα υπήρχαν πολλά στις τράπεζες του χωριού. Με τον τρόπο αυτό, οι κόκκινοι θα πλήρωναν τα σπασμένα μαζί με τους χωριανούς και οι τρίχρωμοι θα είχαν τον έλεγχο.
Ο τρίτος λόγος μου φάνηκε λίγο τραβηγμένος. Ήταν μου είπε μια προειδοποίηση ή και δοκιμή για τις υπόλοιπες πόλεις που έχουν πρόβλημα και οι τρίχρωμοι τις αποκαλούν, χαϊδευτικά πάντα, γουρούνια. Να δουν δηλαδή πώς θα αντιδράσει ένα μικρό χωριουδάκι, όπου ότι και να γίνει μπορεί να επιλυθεί άμεσα λόγω μεγέθους, ώστε να έχουμε δεδομένα για μεγαλύτερες κλίμακες. Μου είπε και άλλους λόγους αλλά δεν τους αναφέρω για να μην σπαταλήσω τον χρόνο σας.
Ενώ λοιπόν όλα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιο της τρίχρωμης δημάρχου, έγινε το αναπάντεχο. Το δημοτικό συμβούλιο του χωριού αρνήθηκε να ψηφίσει τον νόμο για την δήμευση μέρους των καταθέσεων του χωριού. Η τρίχρωμη δήμαρχος σάστισε. Ενώ υποκριτικά δήλωνε ότι σέβεται την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, έστειλε τα γνωστά “σκυλιά” της να διαρρέουν στις δικές της εφημερίδες ότι το χωριό θα χρεοκοπήσει αν δεν πάρει τα μέτρα άμεσα. Απείλησε, όπως πάντα βέβαια, με πείνα και όλα τα δεινά του κόσμου. Οι δημοτικοί σύμβουλοι όμως δεν την άκουσαν. Κάποιοι, ειδικά στην καλή χώρα, τους εκθείασαν και ζήλεψαν μάλιστα που οι δικοί τους δημοτικοί σύμβουλοι δεν είχαν ποτέ παρόμοια αντίδραση. Η γριούλα μου είπε ότι ο κόκκινος δήμαρχος (που δεν είναι και να του πας και πολύ κόντρα) τους είπε ότι θα πέσουν κεφάλια έτσι και περάσουν τα μέτρα.
Η ουσία όμως είναι ότι ανεξαρτήτου λόγου το χωριό, 73 χρόνια μετά το ΟΧΙ που είχαν πει οι συγγενείς τους από την καλή πόλη στους τρίχρωμους, είπε το δικό του ΟΧΙ στην τρίχρωμη πόλη και τους κολαούζους της. Εκεί σταμάτησε την ιστορία η κυρία γιατί δεν ήξερε παρακάτω. Η δική μου φαντασία μου λέει ότι η τρίχρωμη δήμαρχος θα άσκησε αφόρητες πιέσεις στο δημοτικό συμβούλιο του χωριού και ίσως να τους λύγισε. Ίσως πάλι και όχι. Τελειώνοντας την αφήγηση της, η γριούλα μου είπε δύο τελευταία λόγια. Το πρώτο ήταν ότι οι κάτοικοι του χωριού και οι συγγενείς τους περίμεναν πάντα την βοήθεια των κόκκινων, του ονομαζόμενου στους θρύλους τους “ξανθού γένους”, στις δύσκολες στιγμές τους. Η αλήθεια είναι ότι ουσιαστική βοήθεια δεν δόθηκε ποτέ. Κανένας δεν θα σε βοηθήσει επειδή σε συμπαθεί, επειδή έχετε την ίδια θρησκεία ή το ίδιο χρώμα. Οι μεγάλες πόλεις κινούνται σύμφωνα με τα συμφέροντα τους. Αν τύχει και συμπίπτουν τα συμφέροντα τους με τα δικά μας, μπορεί και να έχουμε κάποιο κέρδος.
Το δεύτερο που μου είπε ήταν ότι δυστυχώς το χωριό θα γίνει η αρένα που θα παιχτεί το παιχνίδι του στέμματος. Και συνήθως μετά το τέλος της μάχης, η αρένα έχει τα χάλια της.
ΥΓ: οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι προφανώς τυχαία ...
Πάρα πολύ καλό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να αντέξει το χωριό.
ΑπάντησηΔιαγραφή